Nie ulega wątpliwości, że wydarzenia mające miejsce podczas konfliktu zbrojnego na Ukrainie od lutego 2022 roku oddziałują na postrzeganie problematyki bezpieczeństwa, w tym zwłaszcza bezpieczeństwa energetycznego z polskiej perspektywy. Cechą szczególną wspomnianych działań zbrojnych są rozmyślne uderzenia w ukraińską infrastrukturę energetyczną, co prowadzić ma do całkowitej deterioracji bezpieczeństwa energetycznego Ukrainy. Przykładem takich działań mogą być m.in. zniszczenie 10 kwietnia 2024 r. za pomocą pocisków manewrujących Elektrowni Trypilskiej pod Kijowem, wysadzenie w powietrze zapory na Dnieprze w Nowej Kachowce 6 czerwca zeszłego roku - co doprowadziło do całkowitego zniszczenia tamtejszej hydroelektrowni, czy też uderzenia w infrastrukturę Dnieprzańskiej Elektrowni Wodnej w Zaporożu w marcu 2024 r. Celem ataków rosyjskich sił zbrojnych są od dawna również linie przesyłowe energii elektrycznej i szeroko rozumiane obiekty zaliczane do kategorii infrastruktury krytycznej, w tym składy paliw. Stąd też w całej Unii Europejskiej dostrzec wyraźnie można zwiększenie przez rządy państw członkowskich, znaczenia właściwej ochrony tego typu obiektów.

W minionym tygodniu Minister Finansów skierował do prac realizowanych przez Stały Komitet Rady Ministrów projekt Ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw. Rozpoczęcie kolejnego etapu prac legislacyjnych nad wspomnianym projektem aktu normatywnego to skutek wcześniejszej reformy zarządzania gospodarczego w Unii Europejskiej. Weszła ona w życie z dniem 30 kwietnia 2024 r. wprowadzając tym samym zmienione wymagania dotyczące reguł fiskalnych. W Polsce, w krajowym porządku prawnym zostały one stypizowane w treści Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1270, z późn. zm.). Stąd też to ten akt prawny ulec musi nowelizacji w pierwszej kolejności. Podstawową zmianą będzie zwiększenie zakresu podmiotowego stabilizacyjnej reguły wydatkowej.

Opublikowany w ostatnich dniach rządowy projekt Ustawy o Radzie Fiskalnej, stanowi de iure i de facto reakcję Rady Ministrów na konieczność spełnienia przez państwa członkowskie Unii Europejskiej obowiązku posiadania niezależnych instytucji fiskalnych. Oblig ten wynika z treści Dyrektywy Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 306 z 23.11.2011, str. 41, z późn. zm.). Cechą charakterystyczną planowanej instytucji o profilu doradczo-eksperckim ma być niezależność.

Podjęcie prac legislacyjnych przez Radę Ministrów nad projektem Ustawy o zdrowiu zwierząt pozwolić ma na określenie w krajowym porządku prawnym właściwości  organów w zakresie zdrowia zwierząt określonych w przepisach Unii Europejskiej. W szczególności intencją rządu jest odniesienie się do wytycznych wynikających z treści Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniającego i uchylającego niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt, Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych gąbczastych encefalopatii oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002.

Projekt Ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw skierowany został przez wnioskodawcę projektu, tj. Ministra Klimatu i Środowiska do uzgodnień międzyresortowych oraz konsultacji publicznych. W tych ostatnich udział bierze ponad trzydzieści podmiotów reprezentujących głównie państwowe instytuty badawcze, izby gospodarcze i organizacje reprezentujące szeroko rozumiany sektor paliw oraz przedsiębiorstwa komercyjne handlujące produktami zaliczanymi do paliw. Konieczność procedowania ustawy mającej umożliwić poddanie nowelizacji zarówno samej Ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2024 r. poz. 20), jak i Ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. 2024 r. poz. 266), Ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2024 r. poz. 54), Ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2023 r. poz. 846, z późn. zm.) czy też Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2023 r. poz. 1436, z późn. zm.), wynika z obowiązku transpozycji do przepisów prawa krajowego rozwiązań obecnych w treści Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. Ratio legis omawianego projektu zawiera również dążenie do rozwoju rynku niskoemisyjnych paliw transportowych oraz zintensyfikowanie rozwoju technologii biokomponentów zaawansowanych.