Popisanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ustawy z dnia 17 września 2021 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych stanowiło ostatni etap procesu legislacyjnego, którego celem było ,,uregulowanie statusu prawnego akceptacji znaków pieniężnych emitowanych przez Narodowy Bank Polski”. Podpisanie przez głowę państwa ustawy nowelizującej w dniu 28 września, to efekt inicjatywy ustawodawczej prezydenta z 21 maja tego roku, ta zaś jest wynikiem wystąpienia przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z wnioskiem do Prezydenta.

Ustawa z dnia 8 lipca 2021 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2021 poz. 1598) wprowadziła w ramach nowelizacji ustawy o BFG (w art. 304 ust. 11) delegację, w ramach której Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej, po zasięgnięciu opinii Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, określi, w drodze rozporządzenia:

1) dodatkowe warunki, jakie powinny spełniać umowy, o których mowa w ust. 3,

2) minimalny poziom stosunku wartości aktywów,  o których mowa  w ust. 2, do wielkości zobowiązań do zapłaty,

3) limity określające udział poszczególnych aktywów w łącznej kwocie środków odpowiadających zobowiązaniom do zapłaty,

4) szczegółowy zakres i tryb przekazywania informacji, o których mowa w ust. 6,

5) szczegółowy sposób wyceny aktywów stanowiących zabezpieczenie zobowiązań do zapłaty przejętych zgodnie z ust. 3 lub 10a.

Według szacunków przedstawionych przez organ pomocniczy Organizacji Narodów Zjednoczonych - Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD), w  2021 roku światowa gospodarka uzyskać ma wzrost gospodarczy w wysokości 5.3%. Jeżeli ta optymistyczna prognoza się sprawdzi, wówczas będziemy mieć do czynienia ze wzrostem nie widzianym od blisko pięćdziesięciu lat. Przedstawiciele UNCTAD podkreślają, że jakkolwiek pandemia koronawirusa spowodowała, iż w wielu krajach władze zdecydowały się zawiesić ograniczenia fiskalne, to istnieje wszakże ryzyko, że spodziewane pobudzenie gospodarcze będzie mniejsze od prognozowanego. W szczególności zwraca się uwagę na trudną sytuację tzw. krajów rozwijających się, których rosnące zadłużenie będzie realnym ograniczeniem tak pożądanej swobody w sferze polityki fiskalnej.

Ustawa z  dnia  9  maja  2008  r.  o  Agencji  Restrukturyzacji  i  Modernizacji  Rolnictwa  (Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  1505) funkcjonuje w obrocie prawnym już od trzynastu lat, stąd też nie ulega wątpliwości, że wymaga ona istotnej nowelizacji. W związku ze zgłaszanymi uwagami Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi skierował do konsultacji publicznych oraz uzgodnień międzyresortowych projekt ustawy o zmianie ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. O jego znaczeniu, w szczególności dla sektora rolniczego świadczy fakt, że w konsultacjach publicznych udział bierze pięćdziesiąt organizacji, związków i zrzeszeń reprezentujących rolników, producentów rolnych, związki zawodowe czy też hodowców i plantatorów.

Pod koniec sierpnia, Komisja Europejska oceniła, że w 2020 roku pomimo wyzwań związanych z pandemią wywołaną wirusem COVID-19, system ochrony unijnych przedsiębiorstw przed nieuczciwymi praktykami handlowymi wykazał swoją efektywność. Wspomniany system ochrony stanowi istotny element nowej strategii handlowej Komisji Europejskiej, której istotą jest zdecydowanie większa asertywność w zakresie obrony interesów handlowych przedsiębiorstw z obszaru Unii Europejskiej. Przeciwdziałanie nieuczciwym praktykom, w tym subsydiowanym przez państwa trzecie przywozem, realizowane jest obecnie za pomocą ponad stu pięćdziesięciu środków ochrony handlu. We wskazanej liczbie mieści się m.in. 128 środków antydumpingowych i 19 przeciwdziałających subsydiom.